Błonica
Ta strona została utworzona przy użyciu tłumaczenia maszynowego, dlatego w tekście wyświetlanych porad mogą się pojawiać różnice. Aby uzyskać dokładne i indywidualne zalecenia, proszę skontaktować się ze swoim lekarzem rodzinnym.
Błonica jest bakteryjną chorobą zakaźną. Jest bardzo zaraźliwa, ale obecnie w Holandii nikt już nie choruje na błonicę. Dzieje się tak, ponieważ większość dzieci otrzymuje szczepienia przeciwko błonicy. Nadal występuje w innych krajach. Możesz zarazić się kaszlem lub wymiotami od osoby zakażonej, zakażonych zwierząt lub skażonej żywności. Bakteria może wytwarzać silną toksynę, która może uszkadzać tkanki, takie jak skóra, płuca, serce czy układ nerwowy. W zależności od lokalizacji infekcji wystąpią objawy.
Ponieważ objawy błonicy zależą od lokalizacji infekcji, może wystąpić wiele różnych objawów. Przykładami skarg są:
- Zmęczenie.
- Ból gardła.
- Krew i/lub śluz z nosa.
- Owrzodzenia na skórze.
- Duszność.
- Senność.
- Zapalenie migdałków.
- Gorączka.
- Słabe mięśnie.
- Kołatanie serca.
Aby ustalić, czy masz błonicę, lekarz wykona dwa testy. Jest to badanie krwi i badanie śluzu z nosa i gardła.
W przypadku błonicy często będziesz przyjmowany do szpitala, gdzie zostaniesz umieszczony w oddzielnym pomieszczeniu. W ten sposób nie możesz zarazić innych osób. Następnie pacjent otrzyma antidotum na toksynę bakterii błonicy tak szybko, jak to możliwe. Podaje się również antybiotyki. Dopiero gdy nie masz już bakterii błonicy, możesz opuścić szpital. Kiedy zostaniesz całkowicie wyleczony, otrzymasz zastrzyk przeciw błonicy.
Natychmiast skontaktuj się z lekarzem rodzinnym lub lekarzem rodzinnym poza godzinami pracy, jeśli wystąpią objawy błonicy.